Albüm Puanı: 7/10

Albüm Çıkış Tarihi: Mart 2015
Plak Şirketi: Play It Again Sam

Öne Çıkan Şarkılar

– Be Right Back, Moving House
– That Ring Down The Drain Kind Of Feeling
– The Pleasure In Pleather
– X Marks The Spot

Britanyalı grime icracısı Ghostpoet, üçüncü albümü ‘Shedding Skin’ ile tekrardan bizlerle buluşuyor.

İlk çalışmalarında Micachu, DELS, The Streets gibi isimlerle çalışan Obaro Ejimiwe, aka Ghostpoet, ilk albümü ‘Peanut Butter Blues & Melancholy Jam’i 2011 yılında yayımladı. Bu albümle başarılı bir çıkış yakaladıktan sonra Mercury Prize’ aday gösterilen Ghostpoet, hemen ardından Metronomy ve Jamie Woon ile turlayarak bu başarısını pekiştirdi. 2013 yılında ‘Some Say I So I Say Light’ adlı ikinci albümüyle de kaldığı yerden devam eden Ejimiwe, geçtiğimiz günlerde ‘Shedding Skin’ arayı soğutmadan piyasaya sundu.

Grime türünün hip – hop müziğinden ayrılan en büyük farkı elektronik müzikle içli dışlı olmasıdır. Ghostpoet ise bu janrı enstrüman kullanımı ve şiirsel bir anlatımla sunuyor. Rahmetli üstad Gil Scott-Heron‘un ‘The Revolution Will Not Be Televised’ ile başlattığı spoken word icrasının müzikle olan dansını kullanıyor. Shedding Skin, bu yönüyle daha anlatımcı ve şiirsel bir çizgide fakat yılgın, yorgun ve gücü oldukça az bir atmosferde oluşturulmuş. Kendi iç çatışmalarını, hayatla olan anlaşmazlıklarını sunmada eksiksiz bir lirik seçkisi sunuyor. Depresif ve koyu gri ifade edebileceğimiz havayı canlı kaydedilmiş enstrümanlarda destekliyor. Müziğinde ne elektronik altyapılar ve öğeler dominant ne de enstrümanlar geri planda. Bu noktada müziğin etkileyiciliği su götürmez bir gerçek olarak karşımıza çıkıyor. Dengeli pasaj akışlarıyla ölçüyü iyi tutturuyor.

Fakat Ejimiwe’nin en büyük sıkıntısı bu yılgın ve depresif atmosferi tam anlamıyla sunamaması. Çünkü yer yer çözümcü ve yer yer tamamen boş vermişlik hissiyatıyla büyük ikilemler yaratıyor. Liriklerde bazen sorunlarına cevap bulurken çoğu zaman şikayetçi. Dinleyiciyi buna ortak etmek yerine fazlaca kişileştirdiğinden bencil tutumla dinleyiciyi kendinden uzaklaştırıyor. Albümün başlangıcında temposu biraz daha yüksek parçalar ilerledikçe tamamıyle kendi sorunlarına boğulduğundan melodiler de fazlaca kaotikleşiyor.

Ghostpoet bu son çalışmasında önceki albümlerine göre daha depresif ancak yukarıda bencil tutum ve temponun fazlaca düşürülmesi albümü çokça sarsmış. Yine de vasatın üstü bir üretim olduğunu söylemek zor değil.